Nog niet zo heel erg lang geleden ging dit oude beestje met pensioen bij onze Nationale politie. Ontwikkeld in de jaren 70, in dienst gekomen in 1979. Verving onder andere het FN Browning 1922 pistool om zelf compleet vervangen te worden door de P99Q-NL in 2015. Dat is in het kort de geschiedenis van het pistool bij onze overheid.
Aanschaftraject van het wapen:
De FN Browning is in diverse varianten en kalibers sinds de jaren ’20 in gebruik geweest bij de Nederlandse politie. De gemeentepolitie was uitgerust met de FN Browning model 1922 (m22) in het kaliber 7,65 x 17 mm. De FN Browning model 1910 m10 in het kaliber 7,65 x 17mm kon worden verstrekt aan vrouwelijke politieambtenaren en rechercheurs. Rechercheurs in speciale omstandigheden waren uitgerust met een in een enkel-holster te dragen FN ‘baby’ kaliber 6,35 mm.
De rijkspolitie werd uitgerust met een FN Browning model 1922 (m22) in het kaliber 9 x 17 mm (kort). De Koninklijke marechaussee werd ook met dit wapen (FN Browning model 1922 in het kaliber 9x17mm) uitgerust tot 1946 en daarna tot begin jaren ’90 de FN Browning 1935 (model m46) high power in het kaliber 9 x 17 mm welke is vervangen door de Glock 17 in het kaliber 9 x 19 mm.
Het hebben van een grote variatie in pistolen heeft natuurlijk een aantal nadelen. Zo moeten er meerdere verschillende wapenonderdelen op voorraad zijn en moeten de agenten per soort pistool opgeleid worden. Dit zal ongetwijfeld één van de redenen zijn geweest dat men opzoek is gegaan naar een pistool dat voor zowel de gemeente als voor de rijkspolitie gebruikt kon worden.
In 1977 begon de zoektocht naar een nieuw pistool met het opstellen van een programma van eisen waarna in 1979 de selectie van wapens begon. Uiteindelijk werden er zeven pistolen en twee revolvers beproefd. De twee revolvers vielen al snel af. Onder andere omdat deze revolvers te groot en te zwaar zouden worden.
Vast stond dat een pistool moest worden en wel in het kaliber 9 x 19mm. In de laatste selectieronde bleven de HK PSP, de Sig Sauer P225 en de Walther P5 over. Uiteindelijk wordt geadviseerd om tot aanschaf van de Walther P5 over te gaan als standaard vuurwapen voor de Nederlandse politie.
Over het wapen:
De Walther P5 werd in Duitsland gemaakt door hoe kan het ook anders: Carl Walther Sportwaffen GmbH. Geschat wordt dat er tussen 1978 en 2002 tussen de 100.000 en 110.000 P5 pistolen zijn geproduceerd. Een groot deel van deze pistolen is geleverd aan de Nederlandse politie en douane. In totaal bijna zo’n 50.000 stuks. De Nederlandse politie heeft in 1979 de Walther P5 in dienst genomen ter vervanging van de eerder genoemde FN Browning 1922. Naast dienst te hebben gedaan in Nederland is de Walther P5 ook in gebruik geweest bij de Duitse politie in Nordrhein-Westfalen en Baden-Würtemberg. De P5 schijnt ook in gebruik te zijn bij de Nigeriaanse krijgsmacht.
De Walther P5 is een semiautomatisch double-action pistool en heeft geen veiligheidspal. Dit pistool heeft uitsluitend een ontspanhefboom die ook meteen gebruikt kan worden als sledevangpal. Hoewel het wapen op veel punten verschilt met de Walther P38 heeft de P5 hetzelfde vergrendelingsssysteem, ook wel de Walther valblokvergrendeling genoemd. Deze vergrendeling zorgt ervoor dat de loop recht blijft staan tijdens het schot. Bij het bekende browningsysteem zakt de kamer van de loop iets naar beneden om de grendelnokken uit de vergrendeling te laten komen. De valblokvergrendeling zorgt daardoor voor een hogere accuratesse van het wapen.
Hoe werkt deze vergrendeling? Hieronder een beschrijving ervan uit de handleiding voor de Walther P5:
“Wanneer de slede in de voorste stand staat grijpen de nokken van het vergrendelblok in de uitsparingen van de slede (P). Hierdoor zijn loop en slede onbeweeglijk met elkaar verbonden. Na het afvuren van het schot bewegen loop en slede zich samen naar achteren. De ontgrendelstift (29) stuit tijdens deze beweging tegen de kast (R).
Bij de voortgaande achterwaartse beweging van loop en slede drukt nu de ontgrendelstift (29) het vergrendelblok (28) naar beneden (Q). Op deze wijze wordt de vergrendeling van loop en slede opgeheven (S). De slede zet zijn achterwaartse beweging voort terwijl loop met vergrendelblok tot stilstand zijn gekomen.”
Zoals veel pistolen die zijn ontworpen ten behoeven van overheidsdiensten heeft ook de P5 een slagpinveiligheid. Mocht de hamer zich naar voren bewegen anders dan door de trekker over te halen van valt deze is een uitsparing in de hamer. Tijdens het overhalen van de trekker zal de slagpin ook naar boven bewogen worden zodat wanneer de hamer naar voren valt hij niet in de uitsparing van de hamer valt en het schot af gaat.
In de onderstaande afbeelding zien we dat de trekker niet is overgehaald. Wanneer het wapen bijvoorbeeld valt slaat de hamer tegen de slede aan. De slagpin (38) is niet omhoog gebracht door de trekker over te halen en het uiteinde van de slagpin valt in de uitsparing (0). Hierdoor zal het schot niet afgaan.
In de onderstaande afbeelding is de trekker overgehaald. De haan staat tegen de slede aan. De slagpin (38) is nu omhoog gebracht door de bovenste nok van ontkoppelhefboom (d) tijdens de achterwaartse beweging van de trekker. Hierdoor valt deze niet langer in de uitsparing van de hamer en zal zodoende de patroon doen ontsteken wanneer de trekker volledig is overgehaald en de hamer valt.
| Merk | Walther |
| Model | P5 |
| Kaliber | 9mm |
| Magazijn capaciteit | 8 |
| Kleur | Zwart |
| Materiaal | Aluminium legering |
| Loop lengte | 90mm |
| Lengte | 180mm |
| Hoogte | 129mm |
| Gewicht | 797 gram inclusief magazijn |
Kritiek op de Walther P5:
De loopbaan van de Walther P5 bij de Nederlandse politie is niet geheel zonder slag of stoot gegaan. Op verschillende punten werd gemeld dat het wapen scheuren zou kunnen vertonen na verloop van tijd. De scheuren werden onder andere ontdekt bij: de aanvoernok, de terugstootnokken en bij het einde van de loopkamer net voor de overgang naar de trekken en velden. De meeste van deze scheuren werden geregistreerd als mogelijk reguliere slijtage.
Ander kritiek op de Walther P5 was dat de greep van het pistool te groot of te dik was voor ambtenaren met kleine handen. Deze konden daardoor niet makkelijk bij de trekker komen met de trekkervinger. Daarnaast klaagde sommige politieonderdelen dat de magazijncapaciteit te weinig was.
In 1985 kwam een ontwerpfout van de valveiligheid aan het licht van de Walther P5. Het is namelijk meerdere malen voorgekomen dat wanneer het wapen op een harde ondergrond viel het wapen af kon gaan. Het duurde nog tot 1996 tot de Walther P5 gemodificeerd werd om dit euvel tegen te gaan. Daarnaast is het wapen op nog een aantal punten aangepast.
Het schieten:
Nauwkeurig schieten met 1 hand schieten op 25m met de Walther P5 is een aardige klus, zeker als je double action schiet. De trekkerdruk in double action is behoorlijk te noemen, single action is een stuk beter! Gelukkig schoten we enkel voor het gevoel een paar keer double action, de rest van de serie hebben we enkel single action geschoten. Wat meteen opvalt is dat bij het opbouwen van de trekkerdruk het goed te zien is dat de slagpin omhoog bewogen wordt. In onderstaand filmpje kan je dit ook goed terug zien. Deze beweging is nodig zodat de hamer op de slagpin kan slaan, dit vanwege de uitsparing in de hamer die eerder besproken is in dit artikel.
Wat ook opvalt is dat de hulzen uit de P5 niet naar de rechterkant maar naar de linkerkant van het wapen worden uitgeworpen. Ook dit kan je goed terugzien in onderstaand filmpje.
De rubberen handgrip geeft voldoende en een prettige grip tijdens het schieten. Doordat de slede uitwendig over het frame loopt vond ik zelf tweehandig schieten wat onprettig omdat je lastig een plaats kunt vinden voor je duim om deze tegen het frame te plaatsen. De enige echte ruimte is er tussen demontagepal en de sledevangpal maar die is wel vrij beperkt als je niet de slede met je duim aan wil tikken. Enkelhandig schieten is verder heel goed te doen! Wel vond ik het even wennen dat het magazijn niet met een magazijnpal, die vaak makkelijk door de duim bediend kan worden, uit de greep te nemen is maar aan de onderzijde van het wapen losgemaakt kan worden. Een voordeel is wel dat je meteen het magazijn weer uit kan nemen en in de hand kan houden. Voor snelle acties zoals bijvoorbeeld bij plates schieten is dit echter niet heel wenselijk, voor statisch schieten geen enkel probleem.
Het wapen voelt zeker niet zwaar maar iets lichter in de hand dan ik gewend ben. Het vizier laat zich makkelijk vinden en is aardig laag op het wapen bevestigd. Wat wel opvalt is dat het wapen zelf wat hoger in de hand ligt. Het magazijn laat zich makkelijk vullen met 8 patronen en laat zich makkelijk plaatsen. Wel even wennen zo’n single stack magazijn als je meestal met double stack magazijnen schiet. Toch schiet zo’n Walther P5 niet onverdienstelijk. De trekker is even wennen met z’n vele hobbels maar eenmaal enigzins gewend kan je er aardige groepjes mee schieten. Zie onderstaande foto voor het beste resultaat van de avond. Dit was de op één na laatste serie van 10 op die avond.
Conclusie:
De Walther P5 is een mooi stukje historie en wapentechniek. Voor de schietsport voldoet dit wapen nog prima, vooral bij de statische disciplines en disciplines waarbij geen grote magazijn capaciteit vereist is. Je bent toch enigszins in het nadeel bij laatst genoemde disciplines als je met 8 schoten alweer een magazijnwissel moet doen. Daarnaast is zoals ik aangaf het plaatsen van je duim bij het tweehandig schieten wat lastig, niet onmogelijk maar prettig is anders. Bij statische disciplines kan de P5 nog prima meekomen al lever je wel wat in op gemak gezien de trekker die nogal wat kleine hobbels heeft.
Met dank aan schutter S.A. waarvan ik dit wapen mocht reviewen en Schietsportvereniging Wilhelm Tell Putten voor het beschikbaar stellen van haar banen voor deze review.
Bronnen:
Waar kan je ze uitproberen?
Hoe bedoel je dat precies?